- interrupte
- inter-rumpo, rūpi, ruptum, 3 (in tmesi:I.
inter quasi rumpere,
Lucr. 5, 287:inter quasi rupta,
id. 5, 299 ), v. a., to break apart or asunder, break to pieces, break up (class., esp. in part. pass. ).Lit.:II.contingere idem terrae necesse est, ut nihil interrumpat, quo labefactari possit,
Cic. N. D. 2, 45, 116:interrupta et impervia itinera,
Tac. A. 3, 31:acies,
Liv. 40, 40:ignes,
scattered about, here and there, Verg. A. 9, 239.—Of bridges, etc.:pontem fluminis,
to destroy, Caes. B. C. 1, 16; 1, 48; id. B. G. 7, 34; Plaut. Cas. prol. 66; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 3; Liv. 2, 10; Just. 2, 13, 5.—Of the ranks of an army, esp. the enemy's line:interrupta acies,
Liv. 40, 40:extremum agmen,
Caes. B. C. 1, 64:aciem hostium,
Liv. 44, 41. —Trop., to break off, interrupt:orationem,
Caes. B. C. 3, 19:iter amoris et officii,
Cic. Att. 4, 2:ordinem,
Col. 11, 2, 25:sermonem,
Plaut. Trin. 5, 2, 25:contextum,
Quint. 11, 3, 39:querelas,
Ov. M. 11, 420:possessionem,
Dig. 41, 3, 5:somnos,
Plin. 28, 4, 14, § 55:ni medici adventus nos interrupisset,
Varr. R. R. 2, 1, 1:somnum,
Suet. Aug. 78.—Hence, interruptus, a, um, P. a., interrupted:officium,
Cic. Fam. 5, 8:consuetudo,
id. ib. 15, 14:voces,
id. Cael. 24:dictio silentio,
Quint. 9, 2, 71:sermo,
Tac. H. 2, 41. — Adv.: interruptē, interruptedly:narrare,
Cic. de Or. 2, 80, 329.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.